تنهایی رفیقی است که هیچ سلامی را بی‌جواب نمی‌گذارد.
او اولین وُ آخرین معشوق ِ همه ی آدمهاست. چه بخواهی چه نخواهی به آغوش ِ همیشه بازش برمی‌گردی و این، مثل ِ مرگ، گریز ناپذیر است.
اما در این بین، گاهی که به سراغش می‌روی، مثل ِ همیشه، تو را گرم در بر می‌گیرد و کسی را یارای رقابت با او نیست.
گیلاس ِ مشروب ِ تنهایی ِ هیچکس را، هیچکس نمی‌تواند پُر کند، مگر خود ِ خود ِ تنهایی.
پس
سلام تنهایی!
او اولین وُ آخرین معشوق ِ همه ی آدمهاست. چه بخواهی چه نخواهی به آغوش ِ همیشه بازش برمی‌گردی و این، مثل ِ مرگ، گریز ناپذیر است.
اما در این بین، گاهی که به سراغش می‌روی، مثل ِ همیشه، تو را گرم در بر می‌گیرد و کسی را یارای رقابت با او نیست.
گیلاس ِ مشروب ِ تنهایی ِ هیچکس را، هیچکس نمی‌تواند پُر کند، مگر خود ِ خود ِ تنهایی.
پس
سلام تنهایی!
عاشقی کار تو نبود...